Mga Makasalanang Miyembro ng Simbahang Katoliko

Minsan, may nakausap akong miyembero ng “Members Church of God International” (MCGI, mas kilala sa tawag na Ang Dating Daan).

Ang pinag-usapan namin e tungkol sa pagiging tao ng Panginoong Jesus. Naniniwala kasi sila na si Jesus ay hindi tao. Diyos siya na nagkatawang tao. Ang mga Katoliko naman naniniwala na ang Panginoong Jesus ay Diyos na nagkatawang tao at sa kanyang pagkakatawang tao siya ay isandaang porsyentong tao ngunit nananatili ang kanyang pagka-Diyos.

May mga batayan mula sa Biblia yung doktrina ng Simbahang Katoliko tungkol sa pagiging totoong Diyos at totoong Tao ng Panginoong Jesus. Pero hindi yun ang ikukwento ko dito sa blog post na ito.

Napansin ko lang kasi, nung lumilinaw na yung biblikal na batayan ng pagiging totoong Diyos at totoong tao ni Cristo – na doktrina ng Simbahang Katoliko, biglang nag-quote yung kausap ko ng bible verse na ganito ang sinasabi…

At hayag ang mga gawa ng laman, sa makatuwid ay ang mga ito: pakikiapid, karumihan, kalibugan, Pagsamba sa diosdiosan, pangkukulam, mga pagtataniman, mga pagtatalo, mga paninibugho, mga pagkakaalitan, mga pagkakampikampi, mga pagkakabahabahagi, mga hidwang pananampalataya, Mga kapanaghilian, mga paglalasing, mga kalayawan, at ang mga katulad nito; tungkol sa mga bagay na ito ay aking ipinagpapaunang ipaalaala sa inyo, tulad sa aking pagpapaalaala nang una sa inyo, na ang mga nagsisigawa ng gayong mga bagay ay hindi magsisipagmana ng kaharian ng Dios. (Galacia 5:19-21 AB)

Sabay bitaw ng, “Kayong mga Katoliko ganyan, kaya hindi kayo makakapasok sa kaharian ng Diyos”.

Ibig sabihin dahil Katoliko ang isang tao kaya siya nakikiaapid, nalilibugan, sumasamba sa diyus-diyosan, nangkukulam etc. Sa madaling sabi, Katoliko kasi ang isang tao kaya siya makasalanan. At, ang implikasyon, miyembero kasi siya ng MCGI kaya banal siya.

Sinabi sa akin nung nakausap kong miyembro ng MCGI na ang Simbahang Katoliko daw ay hindi nagtitiwalag kahit manginginom, babaero, sugarol, etc. Sila daw itinitawalag nila ang makasalanang miyembero. At alam niyang umiinom ako ng beer kaya ginamit niya sa akin ang Galacia 5:19-21. Sabi niya, try ko daw sumama sa Bible Exposition nila. Sabi ko makasalanan ako, baka hindi pa ako nagme-member e itiwalag na ako. Saklap.

Kuwestiyonable ang pangangaral ng salita ng Diyos kapag makamundo ang pamumuhay ng nangangaral. Pero sa palagay ko hindi yun ang problema ng mga tumutuligsa sa pananampalatayang Katoliko kasi nakikita lang nila ang (mga kasalanang) gusto nilang makita sa mga Katoliko pero ayaw nilang tanggapin na ang mga santo ng mga nagdaang henerasyon ay nabuhay sa kabanalan tulad nina Saint Francis of Assisi at Mother Theresa.  Para sa mga hindi Katoliko hindi sapat ang pamumuhay sa kabanalan ng mga santo para tumigil sila sa pagturing sa mga Katoliko na makasalan dahil Katoliko sila.

Para sa akin walang dating yung nangangaral na ipinamumukha niya sa iba na makasalanan sila at banal na banal siya – siya lang. Walang dating kasi hindi makarelate yung taong binabahaginan ng salita ng Diyos. Parang alien na nahulog dito sa lupa ang nagsasalita. Alien ha, hindi anghel. Hindi makarelate ang iba kasi siya lang ang banal at makasalanan ang lahat. Buti pa ang Panginoong Jesus banal pero itinuring na may kasalanan kahit wala naman…

2Corinto 5:21 (MBB05) Hindi nagkasala si Cristo, ngunit dahil sa atin, siya’y itinuring na makasalanan upang sa pamamagitan niya ay maging matuwid tayo sa harap ng Diyos.

Mahirap makipag-usap sa taong banal na banal ang tingin sa sarili. Kapag masyadong banal ang tingin sa sarili ng isang tao, nagiging sarado ang isip. Nakakalimutan niyang siya mismo may kahinaan rin at nangangailangan ng Tagapagligtas.

Anong problema sa paggamit ng Galacia 5:19-21 para ipangtuligsa sa mga Katoliko? Yun kasing mga gumagawa nito, nakakalimutan na makasalanan ang tao dahil tao siya, hindi dahil Katoliko siya (o kung anuman ang relihiyon niya). Nagiging banal ang tao dahil sa biyaya ng Diyos sa pamamagitan ng pananampalataya kay Kristo na gumagawa sa pag-ibig, hindi siya nagiging banal dahil sa paglipat ng sekta. Kaya mali ang iniisip ng nakausap kong MCGI na makamundo ang tao dahil Katoliko siya at magiging banal siya kapag nag-MCGI siya (at pag nag-MCGI siya at hindi naging banal ititiwalag).

May mga dating Katoliko na naging Born Again na “nagpapatotoo” na noong hindi pa daw siya “Christian” – ibig sabihin, noong Katoliko pa sila – e babaero daw sila, sugarol, manginginom. Ngayon daw bagong buhay na sila. Ang sisi nasa pananampalatayang Katoliko. Pero wala akong mabasa sa catechism na dapat sugarol, dapat manginginom at dapat babaero ang isang Katoliko. Totoo ang sinasabi ng mga Born Again na hindi ito tungkol sa relihiyon, kaya hindi dapat iniiwan ng mga Katolikong babaero, sugarol at manginginom ang pagiging Katoliko nila kapag meron na silang “personal relationship with Jesus as Lord and Savior”.  Ang pamumuhay bilang Katoliko ang dapat na binabago hindi yung sektang inaaniban.

Bakit hindi agad-agad nagtitiwalag ang simbahan ng mga miyembrong makasalanan?

Luk 19:10 – Sapagka’t ang Anak ng tao ay naparito upang hanapin at iligtas ang nawala.

Joh 3:17 – Sapagka’t hindi sinugo ng Dios ang Anak sa sanglibutan upang hatulan ang sanglibutan; kundi upang ang sanglibutan ay maligtas sa pamamagitan niya.

Mat 18:11 – Sapagka’t ang Anak ng tao ay naparito upang iligtas ang nawala.

Ang misyon ng Simbahan e kalingain at turuang magbagong buhay ang mga makasalanan. E kung puro pagtitiwalag ang gagawin ng Simbahan malamang ako na ang unang unang matitiwalag at malamang wala nang matitirang miyembro ang Simbahan dahil lahat tayo makasalanan.

Ang Simbahan ay ospital para sa mga may sakit na kung tawagin ay kasalanan…

Luk 5:31 At pagsagot ni Jesus ay sinabi sa kanila, Ang mga walang sakit ay hindi nangangailangan ng manggagamot; kundi ang mga may sakit.

Saka hindi naman nakakapagtaka na maraming makasalanan sa Simbahan dahil sabi ng Biblia…

Mat 13:47-50 (Ang Biblia) – Tulad din naman ang kaharian ng langit sa isang lambat, na inihulog sa dagat, na nakahuli ng sarisaring isda: Na, nang mapuno, ay hinila nila sa pampang; at sila’y nagsiupo, at tinipon sa mga sisidlan ang mabubuti, datapuwa’t itinapon ang masasama. Gayon din ang mangyayari sa katapusan ng sanglibutan: lalabas ang mga anghel, at ihihiwalay ang masasama sa matutuwid, At sila’y igagatong sa kalan ng apoy: diyan na nga ang pagtangis at ang pagngangalit ng mga ngipin.

Nasa iisang lambat lang yung mabuti at masama, pagdating ng katapusan ng sanglibutan paghihiwalayin sila.

Pero kung yung bintang na hindi nagtitiwalag ang Simbahang Katoliko, hindi totoo. May tinatawag na excommunication.

Ang Skeleton ng Blog na Ito

Kung regular kang sumusubaybay sa blog na ito, mapapansin mo na ang mga ideya ay magkaka-ugnay. Medyo naging madali sa akin na sumulat sa blog na ito dahil ang mga katuruan ng Simbahang Katoliko ay parang sapot ng gagamba na magkakakonekta sa isa’t isa.

Sa blog post na ito, ibabahagi ko yung mga pangunahing ideya na tumatayong “skeleton” ng  blog na ito.

Eto na…

Krus

Ang krus ay binubuo ng dalawang “dimension”. Isang vertical (patayo) at isang horizontal (patayo). Sa Krus makikita ang pinaka-basic na idea ng Pananampalatayang Kristiyano. At naniniwala ako na hindi nagkataon na Krus ang pinili ng Diyos upang maging simbolo ng kanyang pag-ibig at pagliligtas sa atin.

Pinakamahalangang Utos

Dito natin makikita ang kaugnayan ng krus sa pinakamahalagang utos sa Biblia….

Sapagka’t gayon na lamang ang pagsinta ng Dios sa sanglibutan, na ibinigay niya ang kaniyang bugtong na Anak, upang ang sinomang sa kaniya’y sumampalataya ay huwag mapahamak, kundi magkaroon ng buhay na walang hanggan. (Juan 3:16 AB)

Iibigin mo ang Panginoon mong Dios ng buong puso mo, at ng buong kaluluwa mo, at ng buong pagiisip mo. At ang pangalawang katulad ay ito, Iibigin mo ang iyong kapuwa na gaya ng iyong sarili. Sa dalawang utos na ito’y nauuwi ang buong kautusan, at ang mga propeta. (Mateo 22:37,39-40 AB)

Ang vertical dimension ng Krus ay kumakatawan sa pag-ibig ng Diyos sa tao at ng tao sa Diyos. Samantalang ang horizontal dimension naman ay ang pag-ibig ng tao sa kapwa niya.

Sampung Utos ng Diyos

(para sa article tungkol sa Sampung Utos click mo dito)

Ang unang tatlong utos ay para sa maayos at magandang relasyon ng tao sa Diyos, ang pitong sumunod naman ay para sa maayos at magandang relasyon ng tao sa kapwa niya.

Tulad ng “Pinakamahalagang Utos” mababakas pa rin natin yung vertical at horizontal dimension ng Krus sa Sampus Utos. Vertical para sa unang tatlong utos, horizontal sa pitong kasunod.

Linggo ang Sabbath ng mga Kristiyano

Ang araw ng Linggo ang unang araw sa loob ng isang linggo sa kalendaryong Kristiyano. Ang araw ng Linggo ang Sabbath ng mga Katoliko dahil ito ang araw ng pagpapahinga sa biyaya ng Panginoon. Ang sumunod na anim na araw ay mga araw ng paggawa ng mabuti.

Mababakas rin natin sa pagkakaayos na ito ng sanlinggo ng mga Kristiyano ang “Pinamakamahalagang Utos” at pagkakahati ng “Sampung Utos” ang pagkakaroon ng pangunahing importansya ng relasyon ng tao sa Diyos kasunod ang pakikipagkapwa tao.

(para sa article tungkol sa Sabbath click mo dito)

Biyaya, Pananampalataya at Mabuting Gawa

Naunang nagmahal sa atin ang Diyos kahit hindi tayo karapatdapat mahalin. At walang anumang mabuting gawa ang sasapat para maging dahilan para mahalin niya tayo. Bago pa man tayo magkaroon ng kakayahang gumawa ng mabuti mahal na niya tayo. Biyaya ang tawag dun.

Tinatanggap natin ang biyayang ito sa pamamagitan ng pananampalataya. At kahit ang pananampalatayang ginamit natin sa pagtanggap ng biyaya ay mula pa rin sa biyaya ng Diyos. Ang pananampalataya ay pagtitiwala sa sakripisyong ginawa ng Panginoong Jesus sa Krus para sa kaligtasan natin. Ang pananampalataya ay pagtitiwala at paniniwala rin sa kanyang mga kautusan at mga pangako. Pero hindi yun natatapos dun. Hindi sapat ang pananampalataya lang para sa kaligtasan.

Huhukuman tayo ng Diyos sa Araw ng Paghuhukom ayon sa ating mga ginawa. Ang biyayang tinanggap natin sa pamamagitan ng pananampalataya ay dapat na magbunga ng mabuting gawa.

Ano ang kaugnayan ng Biyaya, Pananampalataya at Mabuting Gawa sa ibang naunang tinalakay? Simple lang. Biyaya ang pagkakaroon ng relasyon ng tao sa Diyos kahit hindi siya karapatdapat – vertical dimension ng krus. Kung ang pananampalataya naman ay pagtitiwala at paniniwala sa kautusan at mga pangako ng Panginoong Jesus dapat paniwalaan ang sinabi niyang…

Iibigin mo ang Panginoon mong Dios ng buong puso mo, at ng buong kaluluwa mo, at ng buong pagiisip mo. At ang pangalawang katulad ay ito, Iibigin mo ang iyong kapuwa na gaya ng iyong sarili. Sa dalawang utos na ito’y nauuwi ang buong kautusan, at ang mga propeta. (Mateo 22:37,39-40 AB)

Paano ipapakita ang pag-ibig sa Diyos at sa kapwa ayon sa Panginoon?

At sasagot ang Hari at sasabihin sa kanila, Katotohanang sinasabi ko sa inyo, Yamang inyong ginawa sa isa dito sa aking mga kapatid, kahit sa pinakamaliit na ito, ay sa akin ninyo ginawa.  (Mateo 25:30 AB)

Ang pananampalataya ay nasa parehong vertical at horizontal dimension. Ang mabuting gawa, horizontal.

Conclusion

Ngayon, pag-ugnay-ugnayin na natin…

Biyaya, relasyon ng Diyos sa tao at ng tao sa Diyos = vertical dimension ng krus = pinakamahalagang utos (pag-ibig sa Diyos = unang tatlong utos sa Sampung Utos = unang araw ng sanlinggo (Linggo, Sabbath).

Pananampalataya, relasyon ng tao sa Diyos at sa kanyang kapwa.

Mabuting gawa, relasyon ng tao sa kapwa tao = horizontal dimension ng krus = pinakamahalagang utos (pag-ibig sa kapwa) = 4th to 10th commandment sa Sampung Utos = Lunes hanggang Sabado.

[Paglilinaw: hindi nangangahulugan na sasambahin lang ang Diyos kapag araw ng Linggo at gagawa lang ng mabuti sa kapwa kapag kapag Lunes hanggang Sabado lang. Ang buong isang linggo ay dapat ialay sa Diyos bilang pagsamba kaya kahit ang paggawa ng mabuti sa kapwa araw-araw ay bahagi ng pagsamba sa Diyos.]

(Para sa article tungkol sa Biyaya, Pananampalataya at Mabuting Gawa click mo dito)

Yan ang pinaka-skeleton ng mga article sa blog na ito. Nung nagsisimula pa lang ako sa blogging, malinaw na malinaw na sa isip ko ang koneksyon ng mga yan.

Hindi kumpletong listahan yan, may mga hindi na ako isinama pero inaasahan ko na sa pagbabahagi ko nito ay mas madaling maiintindihan ng mga bumabasa ng mga article sa blog na ito yung nais kong iparating.

Maraming salamat sa pagbabasa!

Isang Linggong Pag-ibig (Bakit Linggo ang Sabbath ng mga Katoliko?)

Hi! Musta na? Anong balita?

Matagal-tagal din akong di nag-blog. Medyo sinapian kasi ako…ng katamaran. Haha! Ngayon, eto medyo sinisipag na naman ako magsulat. At ang article na ito e tungkol sa kung bakit ba araw ng Linggo ang Sabbath ng mga Katoliko.

Kung regular kang nagbabasa ng blog na ito, malamang nabasa mo na yung article ko tungkol sa Sampung Utos ng Diyos na binago (daw) ng Simbahang Katoliko. O maaari rin naman na nagse-search ka lang sa internet tungkol sa Sampung Utos at nagkataon na sa article na yun ka napunta.

Kung di mo pa nababasa, mas maganda na unahin mong basahin yun bago mo basahin itong article na ito. Click mo dito.

Kaya ko ginawa itong article na ito e dahil yung article na yun e nakatuon sa mga utos tungkol sa idolatry, ari-arian at pag-aasawa. Hindi kasama sa natalakay yung Sabbath. Masyado na kasing hahaba ang article kung isasama ko pa yun. At dahil hindi kasama ang Sabbath sa natalakay sa article na yun, siguro mga tatlong SDA na yata ang nagtatanong sa akin tungkol sa Sabbath. At dahil nga may sapi ako ng katamaran, ang sagot ko lang sa kanila e “pakihintay lang ang article”. Ibig sabihin nun, hintay kayo kung kelan ako sipagin magsulat. At tingin ko masyado nang matagal yung hinintay nila kaya naisipan ko nang magsulat. Kakahiya naman eh. Hehe.

Ok, simulan na natin sa message na ito…

Alvion Suplito Jancinal Hulyo 23, 2015 bandang 6:20 hapon said:

hi! berto sa bible ang ay sabbath day,ang araw na yan sabado. bkt sa catholic ay iniba but naging linggo, cnabi ni cristo ibahin natn ang araw ng sabado gawin natin linggo.

Source: https://pilipinongkatoliko.wordpress.com/2013/07/30/ang-sampung-utos-ng-diyos-binago/#comment-1603

Bilang sagot, simulan natin sa dalawang verse na sa palagay ko e very significant pagdating sa usapin ng Sabbath….

Pinagmasdan ng Diyos ang lahat niyang ginawa, at lubos siyang nasiyahan. Lumipas ang gabi, at sumapit ang umaga—iyon ang ikaanim na araw. Nilikha nga ng Diyos ang langit at ang lupa at ang lahat ng bagay na naroroon. Tinapos niyang likhain ang lahat ng ito sa loob ng anim na araw, at siya’y nagpahinga sa ikapitong araw. Pinagpala niya ang ikapitong araw at itinuring itong banal, sapagkat sa araw na ito siya nagpahinga matapos likhain ang lahat.

-Genesis 1:31-2:1-3

“Lagi mong tandaan at ilaan para sa akin ang Araw ng Pamamahinga. Anim na araw kang magtatrabaho, at tapusin mo ang dapat gawin. Subalit ang ikapitong araw ay para kay Yahweh na iyong Diyos; ito ay Araw ng Pamamahinga. Sa araw na ito’y huwag magtrabaho ang sinuman sa inyo; kayo, ang inyong mga anak, mga aliping lalaki o babae, ang inyong mga alagang hayop, ni ang mga dayuhang nakikipamayan sa inyo. Anim na araw kong nilikha ang langit, ang lupa, ang mga dagat at ang lahat ng nasa mga ito. Ngunit namahinga ako sa ikapitong araw. Kaya’t ito’y aking pinagpala at inilaan para sa akin.

Exodo 20:8-11

Ayon sa Genesis nilikha ng Panginoong Diyos ang lahat sa loob ng anim na araw (huwag na muna natin isama sa usapan kung literal na “araw” o katumbas ng “mahabang panahon” yung araw na tinutukoy doon), at nagpahinga sa ikapitong araw. Kung papansining maigi, nung nililikha ng Diyos ang sansinukob wala pang kalendaryo kaya wala pang pangalan ang mga araw. Hindi nagsimula ang isang linggo sa araw ng Linggo kundi sa Unang Araw. Hindi nagpahinga ang Diyos sa araw ng Sabado kundi sa Ikapitong Araw. Walang ibinigay na pangalan ang Biblia sa mga araw na lumikha at nagpahinga ang Diyos.

Sa Unang Paglikha (na isinaad sa Genesis 1) ay nagsimula ang isang linggo sa paggawa at nagtapos sa pagpapahinga, ang ganitong pagsasa-ayos ng isang linggo ay makikita rin sa kalendaryo ng mga Hudyo. Sa Ikalawang Paglikha (New Creation) – ang Simbahan – nagsisimula ang isang linggo sa pagpapahinga (araw ng Linggo), at nagpapatuloy sa paggawa (Lunes hanggang Sabado), ito naman ang makikita sa kalendaryo ng mga Kristiyano. Bakit?

Sapagkat dahil sa kagandahang-loob ng Diyos kayo ay naligtas sa pamamagitan ng pananampalataya; at ang kaligtasang ito’y kaloob ng Diyos at hindi sa pamamagitan ng inyong sarili; hindi ito bunga ng inyong mga gawa kaya’t walang dapat ipagmalaki ang sinuman. Sapagkat tayo’y nilalang ng Diyos; nilikha sa pamamagitan ni Cristo Jesus upang iukol natin ang ating buhay sa paggawa ng mabuti. Iyan ang layuning pinili ng Diyos para sa atin noong una pa man.

Efeso 2:8-10

Sa unang tingin, mukhang walang kinalaman ang Efeso 2:8-10 sa usapin ng Sabbath, pero kung pag-iisipang maigi meron.  Nagsisimula ang bagong paglikha sa biyaya ng Diyos. At ang paglikhang ito ay sa pamamagitan ng biyaya at tubig ng binyag…

Ngunit nang mahayag sa atin ang kabutihan at pag-ibig ng Diyos na ating Tagapagligtas, iniligtas niya tayo, hindi dahil sa ating mabubuting gawa kundi dahil sa kanyang habag sa atin. Tayo’y ipinanganak na muli sa pamamagitan ng tubig at tayo rin ay binago ng Espiritu Santo.

Tito 3:4-5

Ang Efeso 2:8-10 at Tito 3:4-5 ay parehong nagpapakita na tayo ay iniligtas ng Diyos sa pamamagitan ng biyaya at hindi ng mabuting gawa. Efeso 2:8-10 ipinakita na tayo ay naligtas dahil sa biyaya ng Diyos sa pamamagitan ng pananampalataya. Sa Tito 3:4-5 naman, ipinakita na tayo ay naligtas dahil sa biyaya ng diyos sa pamamagitan ng tubig at Espiritu Santo i.e. binyag.

Sa pamamagitan ng binyag tayo ay namamatay kasama ni Cristo at nabubuhay bilang isang bagong nilalang (tingnan Jn 3:5, Roma 6:1-14, at 2 Corinto 5:17)

Para maintindihan natin ang kaugnayan ng biyaya, pananampalataya at mabuting gawa mabuting unuwain natin ang Efeso 2:8-10 sa katuruan ng Panginoong Jesus sa Mateo 25:14-30. Pero dahil masyadong mahaba ang Mateo 25:14-30, di ko na ilalagay dito, pakibasa na lang sa inyong Biblia.

Mapapansin na sa v.15 (ng Mateo 25) ay binigyan ng panginoon ng salaping ginto ang kanyang mga alipin. Ito ay sumisimbolo sa Biyaya ng Diyos. Ang mga pinagbigyan ay mga alipin lamang at hindi karapat-dapat pagbigyan ng mga salaping ginto. Wala silang ginawang anumang mabuti upang maging karapat-dapat tumanggap ng salaping ginto. Ito ay kabutihang loob o biyaya ng kanilang panginoon. At maging ang dami ng kanilang natanggap ay ayon din sa kabutihang loob ng kanilang panginoon.

At makikita natin na tinanggap ng mga alipin ang mga salaping ibinigay sa kanila ng Pangioon. Ito ay sumisimbolo sa pananampalataya ng tao.

Sa bandang huli, tumubo ang salapi ng dalawang alipin, yung sa isa ay ibinaon sa lupa ang kanyang salapi.

Kung mapapansin sa kwento, ang mga alipin ay hinukuman ayon sa tubo ng kanilang tinanggp na salapi na ibinigay ng kanilang panginoon.

Sa madaling sabi, ang Biyaya ng Diyos ay ating tinatanggap sa pamamagitan ng pananamapalataya, pero tayo ay huhukuman ng Diyos ayon sa ating mga gawa. (Juan 6:29, Roma 2:6-7, Pahayag 20:12)

Hindi naman magiging “magaling! tapat at mabuting lingkod” yung mga alipin kung walang ibinigay na salaping ginto sa kanila. Hindi magkakaroon ng tubo kung walang puhunan mula sa panginoon.

Ang biyaya ng Diyos ang puhunan, ang mabuting gawa ang tubo. Kung tayo man ay maging “magaling! tapat at mabuting lingkod” sa ating mabubuting gawa ito ay dahil sa biyaya ng Diyos.

Kaya nga ang pakiusap ni San Pablo, ng apostol ng maestro na si Hesus, “Yamang kami’y mga katulong sa gawain ng Diyos, nakikiusap kami sa inyo na huwag ninyong sayangin ang kagandahang-loob na ibinibigay sa inyo ng Diyos”. (2 Cor.6:1). Kailangang magkaroon ng tubo (mabuting gawa) ang puhunang (biyaya) binigay sa atin ng Diyos.

Ang unang Sabbath ay Ikapitong Araw (Sabado, sa kalendaryo natin ngayon) ay naka-ayon sa unang paglikha.

Ang ikalawang Sabbath ay Unang Araw (Linggo, sa kalendaryo natin ngayon) ay naka-ayon sa ikalawang paglikha.

Nagsisimula ang isang linggo ng mga Kristiyano sa Biyaya ng Diyos – sa Banal na Eukaristiya – at nagpapatuloy sa paggawa ng mabuti sa mga sumusunod na anim na araw.

Ang araw ng Linggo – ang unang araw ng ‘sanlinggo sa ating kalendaryo – ay araw ng pagpapahinga sa presensya ng Diyos, araw ng pagtanggap sa Biyaya ng Diyos. Ang Lunes hanggang Sabado ay mga araw ng paggawa ng mabuti.

Nangangahulugan lang ito na tayo ay hindi Kristiyano lang sa araw ng Linggo at mga pagano mula Lunes hanggang Sabado. Dapat ma-extend sa iba yung biyayang tinanggap sa araw ng Linggo. Kung paanong gumawa ang Diyos mula Una hanggang Ikaanim na araw, dapat din tayong gumawa ng mabuti mula Lunes hanggang Sabado. At kung paanong pinagmasdan ng Diyos ang lahat niyang ginawa at siya ay nasiyahan (Gen.1:31), darating ang araw na pagmamasdan din ng Diyos ang ating mga gawa…at ipagsusulit kung siya masisiyahan o hindi (Mateo 25:31-46, Juan 5:27-29, Roma 2:13,16, 1Corinto 3:8-9, 2Corinto 5:10, Pahayag 20:11-15).

Sumagot si Jesus, “Ito ang pinakamahalagang utos: ‘Pakinggan mo, Israel! Ang Panginoon nating Diyos ang tanging Panginoon. Ibigin mo ang Panginoon mong Diyos nang buong puso, buong kaluluwa, buong pag-iisip at buong lakas.’ Ito naman ang pangalawa, ‘Ibigin mo ang iyong kapwa gaya ng pag-ibig mo sa iyong sarili.’ Wala nang ibang utos na hihigit pa sa mga ito.” – Marcos 12:29-31

Kahit ang Marcos 12:20-31 ay maaaninag sa isang buong linggo ng kalendaryong Kristiyano; unahin mo ang Diyos, sunod ang kapwa mo.

At bilang pagtatapos, iiwan ko ang mga salitang ito mula sa Banal na Kasulatan…

Kaya nga habang nananatili ang pangako ng Diyos, na tayo’y makakapasok at makakapagpahinga sa piling niya, mag-ingat kayo at baka mayroon sa inyong hindi makatanggap ng pangakong ito. Sapagkat tulad nila’y napakinggan din natin ang Magandang Balita, ngunit hindi nila pinakinabangan ang balitang kanilang narinig dahil hindi nila ito tinanggap nang may pananampalataya. Tayong mga sumampalataya ang nakatanggap ng kapahingahang ipinangako. Ito’y ayon sa kanyang sinabi,

“Sa galit ko’y aking isinumpa,
‘Hindi sila makakapasok at hindi makakapagpahinga sa aking piling.’ “

Sinabi niya ito kahit tapos na niya ang kanyang mga gagawin mula nang likhain ang sanlibutan. Sapagkat sinasabi sa isang bahagi ng kasulatan ang tungkol sa ikapitong araw, “At sa ikapitong araw, nagpahinga ang Diyos sa kanyang paglikha.” At muli pang sinabi, “Hindi sila makakapasok at makakapagpahinga sa aking piling.” Ang mga unang nakarinig ng Magandang Balita ay hindi nakapasok at nakapagpahinga dahil hindi sila sumampalataya. Ngunit may mga inaanyayahan pa ring magpahinga sa piling ng Diyos. Kaya’t muling nagtakda ang Diyos ng isa pang araw na tinawag niyang “Ngayon”. Pagkalipas ng mahabang panahon, sinabi sa pamamagitan ni David sa kasulatang nabanggit,

“Ngayon, kapag narinig ninyo ang tinig ng Diyos,
iyang inyong puso’y huwag patigasin.”

Kung ang mga tao noon ay nabigyan ni Josue ng lubos na kapahingahan, hindi na sana ipinangako pa ng Diyos ang tungkol sa isa pang araw ng kapahingahan. Kung paanong nagpahinga ang Diyos sa ikapitong araw, mayroon ding kapahingahang nakalaan sa mga taong sumasampalataya sa Diyos, sapagkat ang sinumang makapasok at makapagpahinga sa piling ng Diyos ay magpapahinga rin sa kanyang paggawa, tulad ng Diyos na nagpahinga sa kanyang paglikha. Kaya’t sikapin nating makamtan ang kapahingahang iyon at huwag mabigong tulad ng mga hindi sumasampalataya.

Ang salita ng Diyos ay buhay at mabisa, mas matalas kaysa alinmang tabak na sa magkabila’y may talim. Ito’y tumatagos maging sa kaibuturan ng kaluluwa at espiritu, ng mga kasukasuan at buto, at nakakaalam ng mga iniisip at binabalak ng tao. Walang makakapagtago sa Diyos; ang lahat ay hayag at lantad sa kanyang paningin, at sa kanya tayo mananagot.

-Hebreo 4:1-13

Ang Kautusan at ang Biyaya ng Diyos

(Paalala: Bago po basahin ang sumusunod na artikulo, basahin po muna ang “Biyaya, Pananampalataya at Mabuting Gawa“)

Hindi na daw kailangan sumunod sa Kautusan para maligtas sabi ng mga “christian”. Tanggapin mo lang daw si Jesus bilang Panginoon at Tagapagligtas makakapasok ka na sa langit. Minsan nga kapag “nage-evangelize” sila, tinatanong nila ang “ine-ebanghelyohan” nila ng ganito:

“Kung mamamatay ka ngayon, makakaharap mo ang Diyos at tatanungin ka niya, ‘Ano ang dahilan para papasukin kita sa kaharian ko?'”

Diagnostic question daw ang tawag diyan. Kapag sinagot ang tanong na iyan ng “Kasi po sinikap kong mamuhay ng mabuti at banal” para bang may tutunog na buzzer at sasabihin ng Diyos (na parang host ng isang game show) na “Sorry, wrong answer. Laglag ka sa impyerno” dahil ayon sa mga “christian”, ang tamang sagot sa tanong na iyan ay “Kasi po tinanggap ko si Jesus bilang Panginoon at Tagapagligtas” at sasabihin ng Diyos (na parang host ng isang game show), “Congratulations!! You’ve got the correct answer. Pasok ka na sa langit.”

Epekto siguro ng kakanood ng game show?

Ang Biblia na mismo ang nagsasabi na bago makapasok ang isang tao sa kaharian ng Diyos magkakaroon muna ng Paghuhukom ayon sa mga ginawa nito (Mateo 25:31-46, Juan 5:27-29, Roma 2:13,16, 1Corinto 3:8-9, 2Corinto 5:10, Pahayag 20:11-15). Hindi question and answer. Paghuhukom.

Pero sinasabi ng “christians” na hindi na daw kailangan sumunod sa mga utos ng Diyos lalong lalo na ang Sampung Utos para sa kaligtasan ng tao. At ito ay ibinase nila sa….

“Sapagkat ang pagpapawalang-sala ng Diyos sa mga tao ay hindi dahil sa mga gawa ayon sa Kautusan, yamang nakikilala ng tao ang kasalanan sa pamamagitan ng Kautusan.” (Roma 3:20)

“…alam namin ang tao’y pinawawalang-sala dahil sa pananalig kay Jesu-Cristo at hindi dahil sa mga gawa ayon sa Kautusan. Nananalig kami kay Cristo Jesus upang pawalang-sala ng Diyos sa pamamagitan ng pananalig kay Cristo, at hindi sa pamamagitan ng pagtupad sa Kautusan.” (Galacia 2:16)

Sa madaling salita, para sa kanila, hindi mo na kailangan sundin ang Sampung Utos para sa kaligtasan ng isang tao. Para sa kanila hindi mo na kailangang gumawa ng mabuti.

Pero at isa pang malaking PERO, ang Panginoong Jesus mismo ang nagsabi…

“Huwag ninyong akalaing naparito ako upang pawalang-bisa ang Kautusan at ang aral ng mga propeta. Naparito ako , hindi upang pawalang-bisa kundi para ipaliwanag at ganapin ang mga iyon. Tandaan ninyo: magwawakas ang langit at ang lupa, ngunit ang kaliit-liitang bahagi ng Kautusan ay di mawawalan ng bisa hangga’t hindi nagaganap ang lahat. Kaya’t sinumang magpawalang-bisa nito, at magturo nang gayon sa mga tao, ay ibibilang sa pinakamababa sa kaharian ng Diyos. Ngunit ang gumaganap ng Kautusan at nagtuturo na tuparin iyon ay ibibilang na dakila sa kaharian ng Diyos. Sinasabi ko sa inyo: kung ang pagsunod ninyo sa kalooban ng Diyos ay tulad lamang ng pagsunod ng mga eskriba at mga Pariseo, hindi kayo makapapasaok sa kaharian ng Diyos.” (Mateo 5:17-20)

Hindi nagkakasalungat ang sinabi nina San Pablo at ng Panginoong Jesus. Inuunawa ang mga itinuturo ni San Pablo sa liwanag ng Ebanghelyo ng Panginoong Jesus. Hindi vice-versa. At lalong hindi pinagsasalungat.

Ngayon, simulan natin ang pagpapaliwanag sa pangako sa Lumang Tipan….

Kaya sabihin mo sa Israel na ito ang ipinasasabi ko: Lahat ng ginagawa ko ay hindi dahil sa inyo, mga Israelita, kundi sa banal kong pangalan na inyong inilagay-hamak sa mga lugar na ipinagtapunan ko sa inyo. Ipinakikita ko ang kabanalan ng dakila kong pangalan na nalapastangan sa harap ng mga bansa. Makikilala na lahat na ako si Yahweh kung maipakita ko na sa kanila ang aking kabanalan. Titipunin ko kayo mula sa iba’t ibang bansa upang ibalik sa inyong bayan. Wiwisikan ko kayo ng tubig na dalisay upang kayo’y luminis. Aalisin ko rin ang naging mantsa ninyo dahil sa inyong mga diyus-diyosan. Bibigyan ko kayo ng bagong puso at bagong espiritu. Ang masuwayin ninyong puso ay gagawin kong masunurin. Bibigyan ko kayo ng aking Espiritu upang makalakad kayo ayon sa aking tuntunin at masunod ninyong mabuti ang aking mga utos.” (Ezekiel 36:22-27)

Ang pangakong ito ay nagkaroon ng kaganapan sa Bagong Tipan, sa mga Kristiyano. Ang Iglesia, ang Katawan ni Cristo, ang Simbahan na binubuo ng mga Kristiyano ang bagong Israel….

…kung kayo’y kay Cristo, kabilang kayo sa lahi ni Abraham, at tagapagmana ng mga ipinangako ng Diyos. (Galatia 3:29)

Ang mga Kristiyano ang “winisikan ng tubig na dalisay upang luminis”, “binigyan ng bagong puso at bagong espiritu” at “binigyan ng Espiritu ng Diyos upang makalakad ayon sa tuntunin niya at masunod na mabuti ang kanyang mga utos” sa pamamagitan ng binyag sa Espiritu at tubig…

“Sinasabi ko sa inyo”, ani Jesus, “maliban na ang tao’y ipanganak sa tubig at sa Espiritu, hindi siya paghaharian ng Diyos”. (Juan 3:5)

…gaya ng pag-ibig ni Cristo sa iglesiya. Inihandog niya ang kanyang buhay para rito, upang ang iglesia’y italaga sa Diyos matapos linisin sa pamamagitan ng tubig at ng salita. (Ephesians 5:25,26)

Ang tubig ay larawan ng bautismong nagliligtas ngayon sa inyo. Ang bautismo ay hindi paglilinis ng dumi ng katawan kundi isang pangako sa Diyos buhat sa isang malinis na budhi. Iniligtas kayo ng bautismo sa pamamagitan ng muling pagkabuhay ni Jesu-Cristo. (1 Peter 3:21)

Sa pamamagitan ng Binyag, pinapawalang sala ang tao ng Biyaya ng Diyos, at isinisilang siya sa pamilya ng Diyos, ang Simbahan, ang Bagong Israel. At dito tinutupad ang propesiya ng Ezekiel 36:22-27.

Justification has been merited for us by the Passion of Christ who offered himself on the cross as a living victim, holy and pleasing to God, and whose blood has become the instrument of atonement for the sins of all men. Justification is conferred in Baptism, the sacrament of faith. It conforms us to the righteousness of God, who makes us inwardly just by the power of His mercy. Its purpose is the glory of God and of Christ, and the gift of eternal life. [Romans 3:21-26]. (Catechism of the Catholic Church #1992)

Tinatawag na “Sacrament of Faith” ang Baptism dahil Pananampalataya ng Buong Simbahan ang ginagamit na nirerepresenta ng pari, mga magulang, ninong at ninang. (Sa ibang article na ang tungkol sa Sakramento ng Binyag)

Ayon sa Ezekiel 36:27, “Bibigyan ko kayo ng aking Espiritu upang makalakad kayo ayon sa aking tuntunin at masunod ninyong mabuti ang aking mga utos”

Ayon naman kay San Pablo…

Kung kayo’y pinapatnubayan ng Espiritu, wala na kayo sa ilalim ng Kautusan. …ang bung ng Espiritu ay pag-ibig, kagalakan, kapayapaan, katiyagaan, kabaitan, kabutihan, katapatan, kahinahunan, at pagpipigil sa sarili.” (Galatia 5:18,22-23)

Hinigitan.

Hinigitan ng Espiritu ng Diyos, ng Espiritu ng Biyaya, ang Kautusan. Kung ikaw, ayon kay San Pablo ay ginagabayan ng Espiritu wala ka sa ilalim ng Kautusan. Tama. Kasi ayon sa Ezekiel 36:27, bibigyan ng Espiritu ng Diyos ang kanyang bayan para makalakad ayon sa Kautusan. Paano ka nga naman makakalakad kung nasa ibabaw mo ang lalakaran mo? Ang Biyaya ng Diyos ay higit sa Kautusan. Ibig sabihin ang Biyaya ay nasa ibabaw, wala sa ilalim, ng Kautusan. At kung nasa ilalim ka ng Biyaya ng Diyos (state of Grace) makakalakad ka ayon sa Kautusan at ito ay dahil sa bunga ng Espiritu.

…hindi na hahatulang maparusahan ang mga nakipag-isa kay Cristo Jesus. Wala na ako sa ilalim ng batas ng kasalanan at kamatayan sapagkat pinalaya na ako ng batas ng Espiritung nagbibigay buhay, bunga ng pakikipag-isa kay Cristo Jesus. (Roma 8:1,2)

Perfection ang ginawa ng Panginoong Jesus, hindi Abolition. The New Testament is the perfection of the Old Testament.

Kung mapapansin, sa pangangaral ng Panginoong Jesus sa Mateo 5-7, lagi niyang ginagamit ang mga katagang, “Narinig ninyo noong una’y iniutos sa mga tao…” at pagkatapos ay susundan niya ng “Ngunit ngayo’y sinasabi ko sa inyo…“. Nagpapakita na bilang Salita ng Diyos, siya ang nagbibigay ng perpekto at higit na utos kaysa sa mga nauna. At kung papansining mabuti, mas mahirap sundin ang mga utos na ibinibigay niya (tulad halimbawa ng sa pakikiapid [Mateo 5:27,28]) kaysa sa nauna. Ibig sabihin, hindi niya tinanggal ang naunang utos kundi hinigitan. At ang biyayang tinanggap sa pamamagitan ng Binyag ang nagdudulot para kayanin ng isang Kristiyano na sundin ang mga utos na ito.

Sa Sampung Utos, magmula sa Ika-lima hanggang sa Ika-sampu, ang mga Utos ay puro pagbabawal. Puro “Huwag”. Huwag kang papatay, huwag kang mangangalunya, huwag kang magnanakaw, huwag kang magbibintang sa iyong kapwa, huwag mong pagiimbutan ang pag-aari ng iyong kapwa.

Pero sa Panginoong Jesus, hindi lang puro pagbabawal. May iniutos siya na gawin. Mag-ibigan. Madali lang hindi pumatay, pero mahirap magpatawad at ipanalangin ang iyong kaaway. Pero ito ay iniutos ng Panginoon. At kasabay ng pag-uutos ay ang pagkakaloob ng Biyaya, biyayang nagdudulot sa atin upang makayanang sundin ang kanyang mga utos.

Ang sumusunod sa mga utos ng Diyos ay nananatili sa Diyos, at nananatili naman sa kanya ang Diyos. At sa pamamagitan ng Espiritung ipinagkaloob niya sa atin ay nalalaman nating nananatili siya sa atin. (1Juan 3:24)

Kung Biblia mismo ang nagsabi na ang sumusunod sa utos ng Diyos ay nananatili sa Diyos, paanong mananatili ang mga “christians” sa Diyos kung sinasabi nilang hindi na kailangan sumunod ng mga Kristiyano sa Sampung Utos?

Anong papel ng Sampung Utos ng Diyos sa Kaligtasan ng isang Kristiyano?

Sa tuwing mangungumpisal ang isang Kristiyano, mayroong tinatawag na “Examination of Conscience”. Dito sinusuri ng mananampalataya ang kanyang sarili kung ano ang kanyang mga nagawang kasalanan ayon sa Sampung Utos.

(Para sa maikling paliwanag tungkol sa Sakramento ng Kumpisal, paki-click ang pangungusap na ito.)

May mga guide questions na kailangang sagutin kung anong mga kasalanan ang nagawa niya (sin of commission) at mga mabubuting bagay na dapat niyang ginawa ang hindi niya nagawa (sin of omission).

Bakit nakabatay sa Sampung Utos ang “Examination of Conscience”?

Sapagkat ang pagpapawalang-sala ng Diyos sa mga tao ay hindi dahil sa mga gawa ayon sa Kautusan, yamang nakikilala ng tao ang kasalanan sa pamamagitan ng Kautusan. (Roma 3:20)

Ang bawat nagkakasala ay lumalabag sa kautusan ng Diyos, sapagkat ang kasalanan ay paglabag sa kautusan. (1Juan 3:4)

Hindi pinatatawad ng Diyos ang isang tao dahil sa pagsunod niya sa Sampung Utos; nalalaman ng tao na nagkasala siya dahil sa mga utos na hindi niya nasunod.

Kung ang pagkakasala ay paglabag sa kautusan, paano mo malalaman kung anong mga kasalanan mo? Sa pamamagitan ng Sampung Utos.

Sa tuwing nagkakaroon ng Examination of Conscience batay sa Sampung Utos mas nare-realize ng isang Kristiyano na hindi sya maliligtas sa pamamagitan ng pagsunod sa Sampung Utos, kundi sa pamamagitan ng Biyaya ng Diyos, dahil magmula sa Una hanggang Ikasampung Utos may paglabag na nagagawa ang tao. Habang nare-realize niya na puro paglabag pala ang nagagawa niya, mas mare-realize niya na kailangan pala niya ang Biyaya ng Diyos para masunod ito. (Tingnan Roma 7:7-25)

Wala na ako sa ilalim ng batas ng kasalanan at kamatayan sapagkat pinalaya na ako ng batas ng Espiritung nagbibigay buhay, bunga ng pakikipag-isa kay Cristo Jesus. Ginawa ng Diyos ang hindi nagawa ng Kautusan dahil sa likas na kahinaan ng tao. Sinugo niya ang kanyang sariling Anak sa anyo ng taong makasalanan upang maging handog para sa kasalanan, at sa anyong iyo’y hinatulan niya ang kasalanan. Ginawa niya ang lahat ng ito upang ang hinihingi ng Kautusan ay maisakatuparan sa atin na namumuhay ayon sa Espiritu at hindi ayon sa laman.(Roma 8:2-5)

Hindi masama Kautusan, gaya ng pinalalabas ng mga “christian”…

Ang kautusan ay banal, at ang bawat utos ay banal, matuwid at mabuti. (Roma 7:12)

Yun nga lang, hindi sapat ang kakayahan ng tao para sundin ito. Biyaya lang ng Diyos ang makakapagbigay kakayahan sa isang tao na masunod ang mga utos ng Diyos, biyayang nagpawalang sala sa atin at nagbigay kakayahan sa atin na sundin ang kanyang mga utos.

Ngayon, hindi na mahirap sundin ang mga utos ng Diyos:

…hindi naman mahirap sundin ang kanyang mga utos, sapagkat napagtatagumpayan ng bawat anak ng Diyos ang sanlibutan; at nagtatagumpay tayo sa pamamagitan ng pananamapalataya. Sino ang makapagtatagumpay laban sa sanlibutan? Ang mga sumasampalatayang si Jesus ang Anak ng Diyos (1Juan 5:3-5)

Napansin ko lang, sabi ng Biblia…

Inaaring mga anak ng Diyos ang sumasampalatayang si Jesus ang Mesias, at sinumang umiibig sa amay ay umiibig din sa mga anak. Ito ang palatandaang iniibig natin ang mga anak ng Diyos: kapag iniibig natin ang Diyos at tinutupad ang kanyang mga utos, sapagkat ang tunay na umiibig sa Diyos ay yaong tumutupad ng kanyang mga utos. (1Juan 5:1,2)

Ang tunay na umiibig sa Diyos ay yaong tumutupad sa kanyang mga utos. Pero ang sabi ng mga “christians”, sumampalataya ka lang daw sa Panginoong Jesus. Di na daw kailangang sundin ang mga utos ng Diyos? Bakit kaya nila sinasabi ito?

Siguro kasi….

Kayo na ang bahalang mag-isip. Hehe.

Ngayon, tanungin natin ang Panginoong Jesus kung paano maligtas…

Isang dalubhasa sa kautusang Judio ang lumapit kay Jesus upang siya’y subukin. “Guro, ano ang dapat kong gawin upang magkaroon ako ng buhay na walang hanggan?” tanong niya.

Sumagot si Jesus, “Ano ba ang nakasulat sa Kautusan? Ano ba ang nababasa mo roon?“

Sumagot ang lalaki, “‘Ibigin mo ang Panginoon mong Diyos nang buong puso, buong kaluluwa, buong lakas, at buong pag-iisip;’ at ‘Ibigin mo ang iyong kapwa gaya ng pag-ibig mo sa iyong sarili.'”

Sabi ni Jesus, “Tama ang sagot mo. Gawin mo iyan at magkakamit ka ng buhay na walang hanggan.”

Upang huwag siyang lumabas na kahiya-hiya, nagtanong pa ang lalaki, “Sino naman ang aking kapwa?”

Sumagot si Jesus, “May isang taong naglalakbay mula sa Jerusalem papuntang Jerico. Hinarang siya ng mga tulisan, kinuha pati ang damit sa kanyang katawan, binugbog, at iniwang halos patay na. Nagkataong dumaan doon ang isang paring Judio. Nang makita ang taong nakahandusay, lumihis siya at nagpatuloy sa kanyang paglakad. Dumaan din ang isang Levita, ngunit nang makita niya ang taong binugbog, lumihis din ito at nagpatuloy sa kanyang paglakad. Ngunit may isang Samaritanong naglalakbay na napadaan doon. Nakita niya ang biktima at siya’y naawa.  Nilapitan niya ito, binuhusan ng langis at alak ang mga sugat at binendahan. Pagkatapos, ang lalaki ay isinakay ng Samaritano sa kanyang asno at dinala ito sa bahay-panuluyan upang maalagaan doon. Kinabukasan, binigyan niya ng dalawang salaping pilak ang may-ari ng bahay-panuluyan, at sinabi, ‘Heto, alagaan mo siya, at kung higit pa riyan ang iyong magagastos, babayaran ko sa aking pagbalik.'”

At nagtanong si Jesus, “Sa palagay mo, sino kaya sa tatlo ang naging tunay na kapwa ng taong hinarang ng mga tulisan?”

“Ang taong tumulong sa kanya,” tugon ng abogado. Kaya’t sinabi sa kanya ni Jesus, “Sige ganoon din ang iyong gawin.” (Lucas 10:25-37)

Mapaparam ang sanlibutan at lahat ng kinahuhumalingan nito; ngunit ang sumusunod sa kalooban ng Diyos ay mabubuhay kailanman. (1Juan 1:17)

Ang banal mong kautusa’y sa puso ko iingatan, upang hindi magkasala laban sa iyo kailanman. (Awit 119:11)

Immaculate Conception: Biyaya ng Diyos

May na encounter ka na bang isang born again na nage-evangelize?

Kapag nage-evangelize sila kadalasang ginagamit ang Efeso 2:8-9 “Sapagkat dahil sa kagandahang-loob ng Diyos kayo ay naligtas sa pamamagitan ng pananampalataya; at ang kaligtasang ito’y kaloob ng Diyos at hindi sa pamamagitan ng inyong sarili; hindi ito bunga ng inyong mga gawa kaya’t walang dapat ipagmalaki ang sinuman.”

Gamit na gamit yan. Lalo kapag Katoliko ang kanilang kausap.

Akala kasi nila sa Catholic Church itinuturo na ang kaligtasan ay sa pamamagitan (lang) ng paggawa ng mabuti. (Para sa pagpapaliawanag tungkol sa biyaya, pananampalataya at mabuting gawa, paki-click po dito)

Akala nila, wala sa katuruan ng Simbahang Katoliko ang Biyaya.

Wala nga ba?

Sa Simbahang Katoliko isa sa pinakamahalagang katuruan ay ang Immaculate Conception. Ito ay isa sa apat na Marian Dogma.

Ano ang Immaculate Conception?

The most Blessed Virgin Mary was, from the first moment of her conception, by a singular grace and privilege of almighty God and by virtue of the merits of Jesus Christ, Saviour of the human race, preserved immune from all stain of original sin. (Catechism of the Catholic Church #491)

Nangangahulugan ito na si Maria ay ipinaglihing walang salang orihinal sa sinapupunan ng kanyang inang si Sta. Ana.

Pansinin ang mga katagang “singular grace”, “privilege of almighty God” at “virtue of the merits of Jesus Christ”.

Sa Immaculate Conception higit na makikita ang pagiging mapagbiyaya ng Diyos kasi hindi pa man naisasakatuparan ang pagkakapako sa Krus ng Panginoong Hesus para sa katubusan ng sangkatauhan ay nagkaroon na ng epekto ang biyaya sa Mahal na Inang Maria bago pa man siya isilang.

Minsan nakikinig ako sa 702 DZAS, sa programa ni Pastor Ed Lapiz. Ang sabi niya, si Maria daw ay pinili hindi dahil walang kasalanan kundi dahil siya ay masunurin. Ito ang madalas ding sinasabi ng ibang born again para palabasin na si Maria ay hindi ipinaglihing walang sala.

Kung iisipin, kung si Maria ay pinili ng Diyos dahil sa pagiging masunurin, lalabas na ang pagpili ng Diyos ay ayon sa gawa ng tao at hindi sa biyaya.

Ang Inang Maria ay ININGATAN NG DIYOS MULA SA SALANG ORIHINAL sa pamamagitan ng “singular grace”, “privilege of almighty God” at “virtue of the merits of Jesus Christ”. At ang pagpili ng Diyos ay sarili niyang prerogative, at hindi base sa mabuting gawa ng tao.

Ibig sabihin, si Maria dahil siya ay pinili ng Diyos na maging Ina ng Panginoong Hesus siya ay BINIYAYAAN na ‘wag mabahiran ng salang orihinal ALANGALANG sa PANGINOONG HESUS na PUNONG PUNO NG KABANALAN.

Isang bagay na nakapagtataka, ang mga born again kapag nage-evangelize, they keep on insisting that salvation is God’s grace. Pero kapag pinag-uusapan na ang tungkol sa Immaculate Concepcion, sasabihin nila na pinili si Maria dahil siya ay masunurin. Hindi ba mabuting gawa ang pagiging masunurin sa Diyos?

Sabi ng mga born again sa akin, si Maria daw ay hindi Immaculate Conception, siya daw ay isang babaeng makasalanan tulad natin na nangailangan din ng Tagapagligtas.

Wala namang itinuturo ang Simbahang Katoliko na hindi nangailangan si Maria ng Tagapagligtas. Ang Immaculate Conception ay “singular grace”, “privilege of almighty God” at “virtue of the merits of Jesus Christ”. Mas higit pa ngang makikita ang pagiging Tagapagligtas ng Diyos sa Immaculate Concepcion ni Maria dahil ININGATAN SIYA NG DIYOS SA PAMAMAGITAN NG BIYAYA NA ‘WAG MABAHIRAN NG KASALANAN.

Isa ding ipinagtataka ko sa mga born again e kung bakit mas gusto pa nilang mabahiran muna ng kasalanan ang Inang Maria bago biyayaan ng kaligtasan e samantalang mas kapuri-puri ang biyaya ng Diyos na nag-iingat sa isang tao na wag mabaharian ng kasalanan BAGO PA MAN SIYA ISILANG.

Parang ganito lang yan: Alin ang mas maganda…

Nakaiwas ang magkasintahan sa premarital sex o nagpremarital sex muna, saka humingi ng tawad sa Diyos?

Isang rason na nakikita ko kung bakit hirap na hirap ang mga born again na tanggapin ang Immaculate Conception sa kabila ng pagtataas at pagpupuri ng katuruang ito sa BIYAYA at pagiging MAKAPANGYARIHANG TAGAPAGLIGTAS ng Diyos, sa kabila ng katotohanang sila ang pilit ng pilit na ang tao ay naliligtas ayos sa biyaya at hindi sa mabuting gawa: KASI MAGMUMUKHA SILANG KATOLIKO.

Sabi pa ng mga born again si Maria daw ay ipinapantay ng mga Katoliko sa Diyos. Si Maria daw ay ginagawa ng Simbahang Katoliko na diyos (o diyosa).

Uulitin ko lang…

The most Blessed Virgin Mary was, from the first moment of her conception, by a singular grace and privilege of almighty God and by virtue of the merits of Jesus Christ, Saviour of the human race, preserved immune from all stain of original sin. (Catechism of the Catholic Church #491)

Walang sinabi diyan na si Maria ay diyosa, si Hesus “Savior of HUMAN RACE” ay iningatan ang Inang Maria na wag mabahiran ng original sin. At uulitin ko pa ulit, ito ay singular grace and privilege of almighty God and by virtue of the merits of Jesus Christ.

Tao ang Mahal na Birheng Maria, hindi diyosa…at ang Immaculate Conception ay GAWA NG DIYOS SA KANYA.

Nakalimutan niyo na ba?

BIYAYA…

“…dahil sa kagandahang-loob ng Diyos kayo ay naligtas sa pamamagitan ng pananampalataya; at ang kaligtasang ito’y kaloob ng Diyos at hindi sa pamamagitan ng inyong sarili; hindi ito bunga ng inyong mga gawa kaya’t walang dapat ipagmalaki ang sinuman. (Efeso 2:8-9)

(May isa pa nga pala akong article tungkol sa Immaculate Conception, click mo ‘to)